ارزیابی چرخه حیات در فرایند تولید انرژی زیست توده از پسماند شهری در محل دفن (مطالعه موردی: شهر اهواز)

در حال حاضر، 90 درصد از انرژی جهان از سوخت های فسیلی تأمین می شود که علاوه بر کاهش قابل پیش-بینی منابع محدود انرژی فسیلی، باعث انتشار و پخش آلاینده هایی می شود که منجر به تغییرات آب و هوایی جهان و کره ی زمین شده اند. از سوی دیگر، با افزایش قابل توجه در مقدار تولید پسماندهای جامد شهری، دفع این پسماندها ضمن نیاز به مدیریتی واحد و اصولی، می بایست به روشی انجام شود که حداقل خسارت را به محیط زیست وارد کند. مدیریت پسماند، به عنوان یکی از مسائل کلیدی زیست محیطی مطرح است و به همین سبب تقاضای روزافزونی برای تجزیه و تحلیل و مقایسه ی کارایی و اثرات زیست محیطی و فنی سیاست های مختلف مدیریت پسماند وجود دارد. در همین راستا و برای ارزیابی اثرات زیست محیطی روش های مختلف مدیریت پسماند نیز ابزارهای زیادی وجود دارد، اما یکی از رایج ترین روش های مورد استفاده، ارزیابی چرخه ی حیات است. از روش ارزیابی چرخه ی حیات و مدل های مختلفی که برای انجام این ارزیابی وجود دارد می توان برای انتخاب و مقایسه ی گزینه های مختلف مدیریت پسماند استفاده کرد و بهترین و موثرترین گزینه را برای اجرا، از لحاظ زیست محیطی انتخاب کرد. در این پژوهش هشت سناریوی مدیریت پسماند جامد شهری و تبدیل پسماند شهری به انرژی برای شهر اهواز به وسیله ی ارزیابی چرخه ی حیات و مدل iwm مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج زیر حاصل شد: از نقطه نظر مصرف منابع و کاهش منابع تجدیدناپذیر بدترین عملکرد را سناریوی سه دارا می باشد. به دلیل انرژی گیر بودن فرآیندهای کمپوست و دفن و مصرف کننده بودن آن ها در رابطه با انرژی و از آن جایی که هیچ گونه بازیافت، بازیابی گاز و انرژی و تبدیل پسماند به انرژی در این سناریو صورت نمی گیرد، این سناریو بدترین نتیجه را در راستای مصرف منابع ارائه داد. از نظر تولید گازهای گلخانه ای و تأثیر سناریوهای مختلف بر گرمایش جهانی و تغییرات آب و هوایی جهان، سناریوهای یک و دو (دفن کردن کل پسماند با و بدون بازیابی گاز و انرژی)، نشان می دهند که اگر مدیریت پسماند به صورت تنها دفن کردن کل پسماند صورت بگیرد، بیشترین تولید گازهای گلخانه ای و بیشترین اثر بر روی گرمایش جهانی را در پی دارد. همچنین می-توان نتیجه گرفت بازیابی گاز و انرژی به میزان 50 درصد از محل دفن پسماند، در مقایسه با حالت بدون بازیابی گاز و انرژی، تقریباً 12 درصد شاخص طبقه اثر گرمایش جهانی را کاهش می دهد. همچنین سناریوهای پنج، شش و هفت که مبتنی بر تولید انرژی از پسماند هستند در زمینه ی تولید گازهای گلخانه ای و تأثیرگذاری روی پدیده ی گرمایش جهانی عملکرد قابل قبول و نسبتاً مطلوبی دارند.